Achter de schermen bij Packaging
Waar een nieuwe ontstoffingsinstallatie wordt getest
Goed nieuws! Ook bij Packaging staat nu een nieuwe ontstoffingsinstallatie. Maar doet 'ie ook wat ‘ie moet doen? De mannen van de afdeling Health, Safety, Security & Environment Monitoring nemen de proef op de som.
Op een dinsdagochtend in maart staan een stuk of vijf Tata Steel-collega’s de nieuwste aanwinst van Packaging te bewonderen. Onder hen projectmanager Jan, ontstoffingsexpert Alireza, de meetspecialisten Ruud en Sjaak, instructeur Martin en product- en procestechnoloog Azzedine.
Ze staan vol trots naar de machine te kijken. Op het eerste gezicht lijkt het een oude machine waar een paar sneeuwwitte buizen tegenaan zijn geplakt. Ervoor staat iets wat lijkt op een groen platform. Is dat ‘m dan, de gloednieuwe ontstoffingsinstallatie die ervoor moet gaan zorgen dat we aan de nieuwe emissiegrenswaarde voldoen?
Oude schoenen
De nieuwe installatie is om de oude ontstoffingsinstallatie heen gebouwd, legt projectmanager Jan uit. De oude installatie zal voorlopig blijven staan en in een later stadium worden verwijderd. “Maar dat doen we pas als de nieuwe installatie de test heeft doorstaan. Nooit je oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt”, zegt hij lachend.
“We hadden weinig ruimte”, vertelt Alireza - die ons eerder al vertelde dat ontstoffen aan de orde van de dag is bij Tata Steel. “Zowel in de lengte, breedte als hoogte waren we beperkt. Maar de capaciteit voor deze gritmachine moest wel 10.500 kubieke meter per uur zijn. De meeste leveranciers hadden zoiets niet in huis dus deze ontstoffingsinstallatie is speciaal door firma FilterCare voor ons ontworpen.”
Het dak op
Als deze ontstoffingsinstallatie compacter is dan de leveranciers in gedachten hadden, is ‘ie dan wel sterk genoeg om te kunnen voldoen aan de strengere norm van 2026? Alireza heeft er alle vertrouwen in. Hij is hier dan ook niet vanwege de stofmeting die vandaag wordt gedaan, maar om naar de ventilator te luisteren. Immers: hoe meer stofemissie je wilt reduceren, hoe sterker de ventilator die je nodig hebt, hoe meer geluid er vrijkomt.
Boordpuntjes
Zodra de installatie aan gaat, legt Alireza zijn oren te luisteren bij de schoorsteen, bovenop het dak van Packaging. Voor Ruud en Sjaak is die klim naar boven niet langer nodig want de meetstompen zitten nu op die witte buizen, en die bereik je gewoon via het platform dat voor het oude filterhuis staat.
Daar is zo te zien ook genoeg ruimte voor alle meetapparatuur die ze hebben meegenomen. Dat blijkt een klein arsenaal. Wat is toch die bak vol zilverkleurige punten? “Dat zijn de boordpuntjes”, vertelt Sjaak. “Oftewel nozzles. Die schroef je op de filterhouder en daar gaat het rookgas vervolgens doorheen.”
Dit is onderdeel van de voorbereidingen op het echte werk. “Om de juiste diameter te bepalen, moeten we eerst weten hoe snel het rookgas door het kanaal loopt, wat de temperatuur is en de dichtheid van het gas. Aan de hand daarvan weten we straks welke nozzle we moeten gebruiken voor de meting. Hoe lager de snelheid, hoe groter de nozzle want daar gaat meer doorheen.”
Droge natte bol methode
Ineens klinkt er gerommel door de buizen. De ventilator doet het. Zou Alireza al op het dak staan? Het resultaat zal hem bevallen: er is wel wat geluid, maar herrie kun je het zeker niet noemen.
Er wordt een lans opgepakt en vochtig gemaakt bij de punt. Die gaat de witte buis in. “Dit heet de droge natte bol methode”, legt Ruud uit. “Of de psychometrische vochtbepaling.” Hij pakt een centimeter, meet de afstand van de lans en haalt de sonde eruit. Hij bekijkt de meter, noteert iets, bevochtigt de sonde opnieuw en duwt ‘m in de meetstomp. Ook nu wordt de afstand ten opzichte van de opening weer nauwkeurig opgemeten en genoteerd.
Meting
Na een tijdje zijn alle voorbereidingen genomen. Nu kan de meting officieel beginnen. “We meten stof en stofgebonden zware metalen en gebruiken daarvoor een meetlans, pomp, gasmeter en diverse slangen”, verduidelijkt Sjaak. De metingen die HSSE verricht gaan volgens de NEN-norm en dit duurt een hele dag. In eerste instantie zeggen de meetresultaten vooral iets over de machine: doet ‘ie inderdaad wat ‘ie belooft? Werkt alles naar behoren en kunnen we ‘m dientengevolge officieel in gebruik nemen? Uiteindelijk worden de meetresultaten ook ingediend bij de betreffende werkeenheid en natuurlijk bij de omgevingsdienst en het e-MVJ. Vervolgens worden ze beoordeeld door een onafhankelijke instantie en gebruikt in verschillende Europese rapportages.
Erop of eronder?
Een paar dagen later vragen we Ruud en Sjaak naar de uitslag, want hier was het ons uiteindelijk allemaal om te doen. Zitten we al op 3 mg/Nm3 stofuitstoot of blijven we zelfs daaronder? “Rapportage volgt nog”, zegt Sjaak. “Maar het ziet er goed uit.” Ook Alireza is tevreden. “Onze geluidsemissie valt keurig binnen de norm.”
Schoon, groen en circulair
Nu mogen de mannen uit de ploegendienst eindelijk echt met hun nieuwste aanwinst aan de slag. De afgelopen maanden hebben ze instructies gekregen over hoe hij aan gaat, wat ze moeten doen bij een storing en waar het emmertje grit dat door de machine is uitgespuugd wordt geleegd. “Verder hebben we er amper omkijken naar”, zegt instructeur Martin: “De installatie zuigt de lucht af, de filterdoeken halen het stof eruit en een keer in de vijf jaar moet het filter vervangen worden.”
Zo ziet een nozzle eruit. De diameter van de nozzle wordt bepaald op basis van temperatuur, snelheid en dichtheid van het afgas in het rookgaskanaal. Aan de hand van de juiste diameter kan er isokinetisch worden gemeten (aanzuigsnelheid in het mondstuk van de nozzle is gelijk aan de snelheid in het afgaskanaal). De nozzles en de filterhouders worden per meting op de meetlans gemonteerd.