‘‘Tuurlijk heeft het een bepaalde emotionele lading’’

In 1970 overleed vader Henk Stuiver na een ongeluk bij Hoogoven 6 toen Roel Stuiver nog maar net negen jaar oud was. Toch weerhield het Roel er niet van om in 1985 ook bij het staalbedrijf te gaan werken, eerst bij de Centrale Bouwkundige Dienst en later als veiligheidskundige. In zijn kantoor in de Staalfabriek vertelt hij over zijn vaders ongeluk en zijn keuze om ook bij Tata Steel Nederland te werken. 

Vader Henk was eigenlijk timmerman in Drenthe. Toen Roel twee jaar oud was maakte hij de overstap naar de toenmalige Hoogovens en werd hij smelter bij Hoogoven 6. Eind augustus 1970 ging het echter helemaal mis. Henk werd slachtoffer van een tragisch ongeval tijdens het aftappen van de hoogoven in de nachtdienst. 

Bij het aftappen van een hoogoven stroomt gloeiend heet vloeibaar ruwijzer door goten naar de mengers die het ruwijzer naar de Staalfabriek brengen. Die goten waren vroeger open, legt Roel uit. Roels vader is in zo’n goot met vloeibaar ruwijzer gevallen. ‘‘Dat is heel naar. Het is heet, heel heet. Waarschijnlijk heeft een kraan met een bak hem aangetikt en toen is hij erin gevallen. Hij heeft het geloof ik nog een dag of vier overleefd en is uiteindelijk op 1 september 1970 overleden’’, vertelt Roel over het ongeval. 

Roel is nooit naar het ziekenhuis gegaan om zijn vader te bezoeken, want daar was hij te jong voor. Wel kan hij zich nog goed het moment herinneren dat hij te horen kreeg dat zijn vader was overleden. ‘‘We kwamen uit school voor de middagspauze. We kwamen bij een achterbuurvrouw die ons opving. En er zaten twee ooms op de bank. Ik zie ze nog zo zitten. Toen was het wel duidelijk.’’ Uiteindelijk is het gezin weer terug naar Drenthe verhuisd. Roel vertelt dat zijn familie altijd goed is ondersteund door de Hoogovens. ‘‘Met regelmaat kwam er iemand van Hoogovens langs, zelfs in Drenthe, om te vragen hoe het ging en waar ze nog konden helpen. Het werd allemaal keurig geregeld. Ook mijn studie is betaald’’, vertelt Roel over de nasleep van het ongeluk. 

‘‘Ook mijn moeder zei dat ik het vooral moest doen’’ 

De vader van Roel was niet het enige familielid dat bij de Hoogovens werkte. Ook een broer van zijn moeder en 2 aangetrouwde ooms van vaderskant waren in dienst. Dankzij die oom van moederskant is ook Roel aan de slag gegaan bij het staalbedrijf. Roel zocht namelijk iets wat aansloot bij zijn studie Weg- en Waterbouwkunde, waar in Drenthe niet veel werk in was. ‘‘Hij heeft me geïntroduceerd bij de chef van de Centrale Bouwkundige Dienst en sindsdien werk ik bij dit bedrijf’’, aldus een grinnikende Roel. 

Of het niet gek is om bij het bedrijf te werken waar zijn vader overleed? ‘‘Jawel, het heeft een bepaalde emotionele lading. Maar mijn moeder zei ook: moet je vooral doen. Als een familielid bijvoorbeeld overlijdt bij een verkeersongeluk, ga je dan ook niet meer autorijden? Dat is een beetje hetzelfde’’, legt hij zijn keuze uit en hij voegt nog met een lach toe: ‘‘Toen herhaalde de geschiedenis zich. Mijn vader ging hier naartoe om te werken en vervolgens deed ik dat ook.’’

Op de vraag of het ongeval nog invloed heeft gehad op zijn werk antwoordt Roel: ‘‘Ik denk wel dat het uiteindelijk toch invloed heeft. Ik was altijd wel streng op veiligheid. En eind jaren ’90 heb ik ook de overstap naar veiligheidskundige gemaakt, maar dat was meer toeval.’’ Roel heeft het nog uitstekend naar zijn zin bij de Staalfabriek, ‘‘het ultieme voor een veiligheidskundige vanwege de hitte, hoogte, en zware werk’’, en hoopt tot zijn pensioen hier te blijven werken.