‘‘Hij werkte bij kwaliteit en ik ook, dat vind ik wel grappig’’

Opa Roelf Riekse ging van kapper in Groningen naar kwaliteitsmedewerker bij de Siemens-Martin Staalfabriek en later de Oxystaalfabriek 1. Heel toevallig werkt zijn kleinzoon Sander op de afdeling Kwaliteit, Technologie en Ontwikkeling (KTO) als Procestechnoloog bij de Kooks- en Gasfabrieken. In zijn kantoor vol met vetplantjes en cactussen spreken we hem over zijn opa, zijn keuze voor Tata Steel Nederland en de toekomst van de Kooks- en Gasfabrieken. 

Het cirkeltje rond 

Sanders opa van moeders kant is helemaal vanuit Groningen hierheen gekomen en eind jaren 30 bij de toenmalige Hoogovens gaan werken als portier. Maar hij was eigenlijk kapper. ‘‘Dat vond hij helemaal niks. In die tijd hadden mensen ook best wel heel vies haar, dus op een gegeven moment was hij dat behoorlijk zat’’, legt Sander lachend uit. Tijd voor iets anders dus, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog vond Roelf het te gevaarlijk bij de fabriek. Uiteindelijk is hij in 1947 teruggekomen en heeft tot en met zijn pensioen in 1972 gewerkt op de kwaliteitsafdeling van eerst de Siemens-Martin Staalfabriek en later de Oxystaalfabriek 1. 

Toeval dat ook Sander op een kwaliteitsafdeling is beland? ‘‘Ik vind het wel bijzonder dat ik bij KTO zit en dat mijn opa ook werkte bij een kwaliteitsafdeling. Dat is wel grappig. Maar het is wel puur toeval.’’ Wat wel de cirkel rond maakt voor Sander is dat opa Roelf in 1972 met pensioen gegaan is, precies het jaar dat Kooks- en Gasfabriek 2 in gebruik werd genomen. ‘‘En waarschijnlijk zal ik nog wel meemaken dat hij gesloten gaat worden. Dan zie je hoe de geschiedenis gaat, hè’’, voegt Sander toe. 

Verandering: ‘‘Het is bijzonder om die laatste fase mee te maken’’ 

Sander werkt al sinds 2004 bij Kooks- en Gasfabrieken. Het werk bij de KGF, waar veel chemie bij komt kijken, sloot namelijk perfect aan bij zijn studie technische scheikunde. Inmiddels houdt Sander zich bezig met de kwaliteit en selectie van kolen en beheersing van de kookskwaliteit. Op de vraag of er in bijna twintig jaar veel is veranderd, antwoordt hij: ‘‘Ja, er is best veel veranderd. Toen ik hier begon lag de focus vooral op zoveel mogelijk produceren, daarna op kwaliteit en stabiliteit. Nu is zestig procent van mijn werk milieu.’’ 

Zo werkt Sander met zijn projectteam onder meer aan maatregelen om de uitstoot van stikstof en andere emissies te verlagen. Maar ook werkte hij mee aan het project om de rauwe ovens fors te verminderen. Sander: ‘‘We moeten blijven verbeteren om hier te kunnen blijven. En dat geeft ook wel motivatie en voldoening als je daar een bijdrage aan kunt leveren.’’ 

Maar is het soms niet lastig om bij een fabriek te werken die zoveel kritiek krijgt? ‘‘Ik vind het weleens moeilijk dat het vooral over meningen gaat en niet over feiten. Want je kan dan ook niet met mensen daarover discussiëren’’, antwoordt hij eerlijk. Hij vervolgt: ‘‘Maar ik en mijn collega’s hebben wel invloed erop. Door bijvoorbeeld die rauwe ovens te verminderen.’’ Hij onderstreept dat iedereen bij de KGF hard werkt om te verbeteren en een bijdrage te leveren. ‘‘Het is heel bijzonder om die laatste fase mee te maken en te zorgen dat de fabriek goed blijft draaien. Misschien haal ik hier nog wel de dertig jaar!’’ zegt Sander lachend. Over de toekomst is hij dan ook optimistisch: ‘‘Ik zie het persoonlijk niet als een bedreiging dat deze fabrieken dichtgaan. Er komen ook een hele hoop nieuwe processen en nieuwe kansen. Dus ik vind het alleen maar interessant.’’