“Ook als vrouw kon je hier destijds al carrière maken”

“Na de middelbare school ging ik werken bij een kaaswinkeltje in de buurt”, vertelt Marja. “Dat was leuk, maar verdiende natuurlijk niet veel. Mijn vader was Chef van de Wacht bij de Warmbandwalserij van Hoogovens en regelde via PZ dat ik naar de bedrijfsschool kon. En daar ging ik. Met dertig meiden, verdeeld over drie klassen, volgden we de opleiding Vrouwelijk Kantoorpersoneel. 

In vier maanden tijd maakten we kennis met de kantooromgeving én leerden we typen op een elektrische typemachine. Zoveel aanslagen binnen een minuut in vier talen. Maar omdat we nog piepjong waren, moesten we één dag per week naar vormingsklas. Daar leerden we koken, fotograferen en haalden we ons EHBO-diploma. Niet meer voor te stellen, toch?”

Alleen maar vrouwen 

“Het mooie aan de opleiding was de zekerheid van een baan op kantoor”, vervolgt Marja. “Ik kwam terecht op de magazijnadministratie van Magazijn IJzer en Staal. En met zes meiden op de afdeling was er altijd wel wat. Ruzies, verbroken relaties, een slechte haardag, alles kwam voorbij. We hadden een mannelijke chef, maar hij liet zich door al dat gekibbel niet van de wijs brengen. 

Eigenlijk was de sfeer altijd goed. En we hadden zo onze dingetjes. Eens per week aten we bami of rijst in het restaurant, heel gezellig. En op woensdag gingen we vaak naar de markt in Beverwijk. Keihard fietsen moesten we om een kwartiertje op de markt te zijn, maar dat was het zeker waard. En bij mooi weer zaten we op van huis meegenomen stretchers in het zonnetje. Een prachtige tijd.” 

Kansen zien én grijpen 

Veel verloop op de afdeling was er wel, want zoals Marja zegt: “Als je een baby kreeg, stopte je met werken. Maar ik wilde door en meer van het bedrijf ontdekken. Dus deed ik de opleiding vwo, deels op kosten van Hoogovens, en werd applicatiebeheerder. De automatisering was volop in opkomst dus werk was er genoeg. Ik maakte handboeken en hielp mensen op de werkplek met de installatie van programma’s. 

Na vijf jaar later was ik opnieuw toe aan een nieuwe uitdaging en ging ik aan de slag bij het net opgerichte Distributiecentrum Westerhout. Daarna koos ik voor HTD, waar ik verschillende functies heb gehad. Kijk ik erop terug, dan denk ik dat ik voor een vrouw van mijn generatie best ondernemend was.” 

Nog steeds een prachtig bedrijf 

Nu haar pensioen in zicht is kijkt Marja terug op een prachtige carrière. “Er is in de afgelopen 46 jaar natuurlijk van alles veranderd. Vroeger boekte je een voordelige vakantie via het bedrijf en kon je een plant uit de plantenkas meenemen voor op kantoor. Natuurlijk is het jammer dat dit soort dingen niet meer bestaan, maar tegelijkertijd zijn we op andere vlakken juist verbeterd. We zijn veel socialer en er is veel aandacht voor onderling respect en diversiteit. 

Het laat zien dat Tata Steel meebeweegt met maatschappelijke ontwikkelingen. En dat het nog altijd een fantastisch bedrijf is om te werken.” 
 

Honderd jaar in productie, een schat aan mooie verhalen 

Op 22 januari 2024 is het honderd jaar geleden dat de eerste Hoogoven werd aangestoken. Inmiddels zijn we een eeuw én heel veel bijzondere verhalen verder. Mensen die ook na hun pensioen bij Tata Steel betrokken zijn, verhuizingen vanuit heinde en verre om hier te kunnen werken, mannen én vrouwen die carrière maken en hele families die hun werk vonden en vinden bij respectievelijk Hoogovens, Corus en Tata Steel. 

De komende weken lichten we telkens een van die mooie verhalen uit.